Er zijn van die dingen in een nieuw huis waar je direct wat aan verandert. Dat was hier vijf jaar geleden het geval met bijvoorbeeld de vloerbedekking in de slaapkamer (weg ermee) en de kleur op de muur aldaar: geel. Dat het keukentje behoorlijk onhandig en verouderd was, dat zagen we maar even door de vingers. Beetje verf erover en het was al minder oubollig. Er was bij de B&B kamers nóg een prima grote keuken en we gaven voorrang aan meer urgente projecten zoals het laten bouwen van het zwembad en de aanpassing van de grote overkapping.
Maar dat keukentje bleef ons toch dwars zitten en dat komt vooral omdat we het zelf niet aan durfden om er mee te beginnen: daar hadden we een mannetje voor nodig, en mannetjes zijn hier niet zo makkelijk te krijgen. Vorig jaar einde seizoen waren we bijna zover: een bevriende handigerd wilde ons wel helpen en we besloten dat het in november moest gaan gebeuren. Maar tegen die tijd hadden we zo’n lang en druk seizoen gehad dat we totaal geen energie hadden om ook nog een project aan te pakken waardoor we tevens het halve najaar in de troep zouden zitten. Er was een proefproject en een bezichtiging voor nodig om door te pakken.
Het proefproject was begin dit jaar: toen heeft Theo met zoon twee een busje omgebouwd tot camperbusje. Met louter gebruiksaanwijzingen van internet hebben ze een Duitse brandweerbus ingericht met bed, kast, keukentje, opbergruimte, maar ook met warmte isolatie, een zonnepaneel, accu’s, watertanks, verwarming en binnenverlichting. Een maand hebben ze erover gedaan, toen is zoon twee met z’n bus gaan reizen en dat doet hij nog steeds zonder problemen, dus het project camper is geslaagd. Behalve dat, hebben ze er ook een enorme ego-boost van gekregen, ze vinden beiden dat ze nu alles kunnen en elke tegenslag qua verbouwen kunnen oplossen.
Vroeger, toen mijn man nog een serieuze kantoorbaan had, gebeurde het wel eens dat ik hem vroeg of hij in het weekend een klusje wilde doen. Daar werd steevast met een grote zucht op gereageerd, want hij haatte klusjes. Er was nooit het goede gereedschap in huis, het moest altijd binnen een dag af maar alleen al door die tijdsdruk lukte dat nooit. Met de verbouwing van de Duitse brandweerbus is de zucht verdwenen: er is namelijk volop tijd hier in de winter. En met tijd is een beetje tegenslag niet zo erg. Dan kijk je nog eens een YouTube filmpje, rijd je nog een keer naar de bouwmarkt of begin je eerst met een ander gedeelte en probeer je het morgen opnieuw.
Dit najaar was er de bezichtiging van de mensen die eventueel Pech Blanc wilden overnemen (zie blog Het Perfecte Seizoen) en die lieten we uiteraard ons woonhuis zien. Niet veel mensen krijgen dat te zien omdat we altijd de ruimtes van de B&B gebruiken als we bezoek hebben. We zagen ons knullige keukentje door de ogen van een ander en we bedachten allebei tegelijk: dit kan echt niet meer. Nog diezelfde week hebben we alles eruit gesloopt. Hoe makkelijk was dat? Met een schroevendraaier en een hamer lag de hele bende binnen twee uur buiten. Nog netjes, want we konden de spullen goed gebruiken voor de buitenkeuken die we ook al een tijdje willen. Twee vliegen in een klap.
In een avond had ik vier ladekastjes, een koelkast, gootsteen, kraan, werkbladen en plinten besteld bij IKEA. Een mooi fornuis met oven haalde ik van de franse marktplaats en kon eveneens in Toulouse worden opgehaald. Toch een dagtrip, “even” naar IkEA hier, dus zoveel mogelijk combineren was wel zo handig. Nu hebben we een grote auto, maar zoveel spullen in een keer vervoeren was nog een aardige uitdaging. Mijn Theo, die toch niet zo snel van zijn stuk gebracht raakt, kreeg zowaar een paniekaanval daar op de parkeerplaats van IKEA. Karren vol pakketten moesten er worden ingeladen, naast die oven.. Het leek wel een potje Tetris op level 50 maar het is natuurlijk gelukt.
We zouden nog zo’n dertig centimeter lege muur overhouden in onze keuken en we moesten een gootsteen over een bestaande oude gootsteen heen bouwen, geen idee hoe, maar we gingen gewoon maar eens beginnen. Met stucen bijvoorbeeld, want de verwijderde afzuigkap had een aardig gat in het plafond achtergelaten. Nog nooit gedaan, wel altijd gefascineerd toegekeken hoe een stukadoor te werk gaat. Ik kan nu vertellen: ik vind alles leuk waar een plamuurmes bij gebruikt moet worden. Heerlijk! We zijn erachter gekomen dat verbouwen vooral vooruitdenken vereist: voordat dat kastje daar komt te staan moet -ie eerst in elkaar gezet worden en dan kunnen we bepalen hoe hoog alles wordt en dan weten we tot hoe hoog het vloertje geëgaliseerd kan worden en om daar bij te kunnen moet eerst dat stopcontact verplaatst en als we dat dan toch doen kunnen we beter nog een stopcontact bijzetten en zo heb je een zin uitgesproken waar je in de praktijk zomaar dagen zoet mee bent. ChatGPT werd een fijne raadgever. “Als je een keuken verbouwt, plaats je dan eerst de kasten en ga je dan tegelen, of moet je eerst tegelen?” Daar kreeg ik zo’n prachtig uitgebreid antwoord op, ik kon netjes voors en tegens afwegen en toen was de keuze snel gemaakt.
Voorts is verbouwen vooral heel vaak wachten: wachten tot het stucwerk verbleekt is, wachten tot het betonnen vloertje droog is, wachten tot de tegellijm is uitgehard, wachten tot de verf is opgedroogd… Eigenlijk bestaat een huis vooral uit water met poeder. Beton? Water met poeder. Stuc? Water met poeder. Tegellijm, voegsel, alles is water met een poedertje. Een andere eye-opener is de hoeveelheid gereedschap die een mens kan aanschaffen. Voor elk snij, timmer, zaag, boor, dril of schuur klusje bestaat een apparaat in honderd verschillende afmetingen met duizend accessoires. Nu hebben wij in ons leven al aardig wat bij elkaar verzameld, maar nog grepen we geregeld mis. (Momenteel staat alleen een cirkelzaag nog op ons verlanglijstje. Maar daar moeten we eerst een klusje bij verzinnen.) De pneumatische boor bijvoorbeeld, is hier onmisbaar. De huizen zijn gebouwd met muren van 60 centimeter dik. Kwamen wij aan met ons Black & Deckertje. Maar voordat je tot de aankoop van zoiets nieuws overgaat wil je toch even afwegen of dat het wel waard is. Hoe vaak gaan we dit nog gebruiken in ons leven? En áls je dan zo’n pneumatische boor hebt aangeschaft dan baal je weer dat je dat niet jáááren eerder hebt gedaan. Bevredigend, maar toch ook weer niet.
Ruimte is trouwens ook een groot voordeel als je gaat verbouwen. We hadden sowieso de luxe van een tweede keuken. En rondom het huis is plenty plek om kasten en aanrechtbladen te stallen, te zagen, troep te dumpen, en om alles te laten staan als de dag om is. We zijn nu een maand verder en het is pico bello geworden. Met veel improvisatie en last minute-ideeën. De dertig centimeter lege muur bleek maar vijf centimeter te zijn en dat is keurig afgetimmerd, evenals de oude wastafel. Om onbegrijpelijke redenen monteerden ze die vroeger op kniehoogte dus een paar pannen afwassen veroorzaakte een halve hernia. Die oude stenen bak is verdwenen achter een hogere constructie waar de nieuwe gootsteen op prijkt. De kraan (waar we ook zeker een week op moesten wachten) laat precies een centimetertje ruimte vrij om het raam nog te kunnen openen, een mazzeltje. Grote tegels, die volgens de verkoper veel hygiënischer zijn in een keuken, hebben we alsnog geruild tegen kleine tegelmatjes, veel handiger en ook mooier. Tip: Nooit luisteren naar verkopers als je zelf al een idee hebt. Ongeveer halverwege begonnen we ook met de buitenkeuken, om te voorkomen dat we daar in de vrieskou nog tegenaan hikken. Daar hebben we ons ten doel gesteld om er zo weinig mogelijk geld aan uit te geven. Dus alles is hergebruik en tweedehands op een paar bouwmaterialen na. We vorderen gestaag maar binnen is het in elk geval ultiem cocoonen op dit moment.
Tijd, ruimte, geduld en zin. Dat zijn handige omstandigheden. En dan gewoon dóen. Verven vond ik altijd al leuk, tegelen en stucen nu ook. En we zijn ook nog steeds getrouwd, wie had dat gedacht. Voor een verbouwing draaien wij ons hand niet meer om.
