We zijn al zeker twee maanden gesloten na een heel lang en vol seizoen, en we hebben voor het eerst sinds we hier wonen wel wat kleine klusjes, maar geen grote projecten. Het gaat meer om een kitrandje hier en een likje verf daar. Dat is ook wel een beetje eigen keuze geweest want ergens in de zomer hadden we nog plannen om het keukentje in ons eigen huis weg te breken en opnieuw op te bouwen, maar dat plan hebben we gaandeweg afgeschoten. We wilden rust en niet weer in de troep zitten als we eindelijk vrij waren. De B&B keuken is eventjes buitenom lopen, maar wel veel praktischer en groter. We blijven er lekker bij in beweging zeg maar. 

 Iedereen vraagt zich altijd af hoe we de dagen doorkomen als we niks te doen hebben maar dat kunnen wij uitstekend. Het begint met uitslapen, want dat hebben we acht maanden niet kunnen doen. Dan zijn er boeken te lezen, films te kijken, bomen te snoeien, cursussen te volgen en wandelingen te maken. De cursus “vegetarisch koken” is eindelijk afgelopen, die sloeg wel een heel groot gat in de dag twee keer in de week, maar Theo volgt nog altijd gitaarlessen en ik ben me na vijftien jaar eindelijk aan het verdiepen in de werking van mijn Canon camera. En dan heb ik nog niet eens achter de piano gezeten, wat ik eigenlijk van plan was. We komen gewoon tijd te kort want nu is het alweer bijna kerstmis en dan zijn we een week druk met andere leuke dingen.

 Sinds we hier wonen komen onze jongens elke kerst deze kant op míts en alléén als onze vriendinnen met hun kinderen óók komen. Met z’n vijven vinden ze het te saai, daar gaan ze dat eind niet voor rijden. De vrienden zijn ons enige lokmiddel. Zolang zij de moeite willen doen om elke keer weer deze kant op te toeren, met hond en kerststollen en potten pindakaas en mayonaise en allerlei andere Hollandse zaken, blijven we daar dankbaar gebruik van maken. Kerst met z’n tweeën in de middle of nowhere is niet wat we willen. Onze vrienden hebben dus een fijne machtspositie en wij gaan tot het gaatje om ze niet op andere gedachten te laten brengen. 

 Het voordeel van het hebben van een B&B is dat we altijd tien man riant kunnen laten overnachten en dat we genoeg ruimte hebben voor gezamenlijk ontbijt en diners. In de keuken kunnen er zomaar zes man tegelijk aan de gang. Daar speelt zich dan ook bijna alles af want het draait voornamelijk om eten. De ossenhaas, de zalm, garnalen en coquilles zijn besteld. Er ligt een ree in de diepvries (zowat hier in de achtertuin geschoten, je kunt het zielig vinden maar verser en lokaler kun je het natuurlijk niet krijgen). Foie gras, chocola, kazen, flessen wijn, Grand Marnier, Madeira, wodka en port worden naar binnen gesleept. De koelkast hangt vol met menu’s en bijbehorende recepten en iedereen doet wel wat. 

 Het is zaak om dat goed voor te bereiden en in te plannen want niet alles is hier in de buurt verkrijgbaar. Vorig jaar waren we zo druk met de laatste boodschappen dat we er tijdens het borrelen achter kwamen dat we straal vergeten waren dat het bestelde vlees voor de twee hoofdgerechten nog opgehaald moest worden. Om vijf minuten voor sluitingstijd renden we bij de slager naar binnen, we waren de laatste klanten voor de kerst. Dus mijn tafel ligt nu vol met lijstjes en in mijn telefoon staan een aantal alarmen ingesteld: De 22e moeten alle kamers klaar zijn, de 23e moeten we zoon drie uit Toulouse halen, de bouillon moet een dag van tevoren al trekken, de cheesecake moet een nacht koelen, de terrine ook, de Beef Wellington kan op de 24e al voorbereid worden, de ree moet al een dag eerder uit de diepvries. De croissants moeten besteld worden voor het ontbijt.

 Verder moet uiteraard de kerstboom staan, de kerstverlichting buiten hangen, de tafels aan elkaar geschoven, een zithoek gecreëerd, want een eetkamer moet wel een beetje een huiskamer worden, de tafellakens gestreken, de kaarsen gekocht, en nog zo wat essentiële kerstzaken. De piek voor in de kerstboom was bijvoorbeeld het project van vandaag. Die is vorig jaar stuk gevallen maar nu blijkt dat Fransen niet aan pieken doen. Wij konden er in elk geval geen eentje vinden. En wij Hollanders vinden een boom zonder piek toch iets onheilspellends hebben. Dit jaar moeten we het doen met een Franse ster in de top. Op hoop van zegen. 

 Doen we ook nog wat anders dan koken en eten? Soms, als het lekker weer is gaan we een eind wandelen. En vorig jaar was het zo zonnig dat we wedstrijden hebben gedaan met jeu de boules, boogschieten, buks schieten, blokken gooien en darten. En fik stoken niet te vergeten want we hebben hier een berg snoeiafval waar je u tegen zegt. Beetje zagen, tractor rijden, en ik heb ook beloofd een pub quiz te maken, maar dat moet ik nog verzinnen. Wel een fijn alternatief voor als het regent. Een puzzel van minimaal duizend stukjes is ook wel een uitdaging voor wie daar zin in heeft. 

 Spotify draait continu op de achtergrond met alle kersthits tot we er helemaal gek van worden en Chris Rea voor de twintigste keer voorbij horen komen. Nu al die kinderen geen kinderen meer zijn vloeit de drank rijkelijk. Er was een diner waarbij er na de zoveelste karaf een explosieve ruzie ontstond met een traditionele rolverdeling tussen de broers: de oudste vloog de jongste aan en de middelste ging bemiddelen. Zoals het hoort eigenlijk. Het kwam gelukkig dezelfde avond nog goed en de lucht was geklaard. Dit jaar zijn alle twintigers vrijgezel dus we zijn weer met de gebruikelijke harde kern, we hoeven geen rekening te houden met nieuwkomers. 

 Kerst is hier dus minstens zo leuk als in Nederland: met dit verschil dat we niet twee dagen maar een hele week samen zijn. Dat gaat goed omdat de rolverdelingen inmiddels bekend zijn en we lekker veel ruimte hebben. Bovendien hebben we elkaar alweer maanden niet gezien en woont er dit keer eentje tijdelijk in Canada, een ander in Barcelona en eentje met een nieuwe baan in Amsterdam. Er is vrede aan deze kant van de aarde, en het sneeuwt bijna. Ik heb er zin in!